আইতা-হৰিচন্দ্ৰ ডেকা

(প্ৰতিটো শাৰী চৈধ্য আখৰীয়া)

তুমিও   আইতা   কম   ধুনীয়া  নাছিলা

ওৰণিৰে   যেতিয়া   ন – কইনা   আছিলা ?

তোমাৰ   তেজগোঁৰা   আজিৰ  মুখখন

কিচকিচীয়া ক’লা  চুলি  সঁচাকৈয়ে  ঘন ৷

খুন্দনাৰ   তামোলৰ    সেলেঙি    লগাই

টিঁয়া   বৰণীয়া   ওঠ   পিকেৰে  বোলাই ৷

এতিয়াও   আইতা   পেলোৱানে   মনত 

মিচিকিয়া    হাঁহিটো   ওৰণিৰ    তলত ?

তাহানিও  লগাইছিলা জেতুকাৰ  বোল

চুলিৰ   সুগন্ধ    বিলাই   আমোলমোল ৷

আজিও তোমাৰ এই  সোঁতোৰা গালত

ক’ত  আছে  টোলদুটা  আছেনে  মনত ?

বিৰিণা  পাতৰ   সেই   আঙুঠিৰ   কথা

শৈশৱৰ    প্ৰেম   আছেনে   মনত  গঁঠা ?

ক্ষয়ৰ  আঁচোৰপৰা  জোনটোক  দেখি

কিয়নো হোৱা আইতা আজি তুমি দুখী?

শৈশৱত   আঁকি  লোৱা  সেই  ছবিখনে

আজিও  মোক  আমনি কৰে ঘনে ঘনে ৷

দন্ত্য  বিহীন   তোমাৰ   মোলান   হাঁহিত

তাহানিৰ  প্ৰতিচ্ছবি  আজিও   কিঞ্চিত ৷

তেতিয়াৰ  মিচিকিয়া   হাঁহিটো  তোমাৰ

এতিয়াও  বিচাৰোঁ  চুকে-কোণে  আমাৰ ৷