তুমি-কুশল মহন্ত

তোমাৰ কাজল সনা দুচকুত

বিলীন হোৱা সময়ত

অলপ – অচৰপ যৌৱনৰ ধেমালি !

মৌনতাইতো শেষ নহয়;

শব্দৰ মায়া জালত

ৰাগ মেঘমল্লাৰ…

যেন,

অসীম সাগৰৰ নীলিম জোৱাৰ 

স্নিগ্ধ জোনাকৰ দিগন্ত প্ৰসাৰ ।

আঙুলিৰ পৰশত জাগি 

উঠে এটি সপোন,

হৃদয়ৰ নিভাঁজ একোণত।

*******