১৯৯৭ চনৰ ২ জুলাইত মুক্তি পোৱা ‘টাইটানিক’ চলচ্চিত্ৰৰ পটভূমি আছিল এক নিৰ্মম সত্য ঘটনাৰ ওপৰত আধাৰিত।কাহিনীৰ লিখক আছিল জেমছ কেমেৰন(Jaes Cameron)।ছবিখনৰ পৰিচালক, সহ-প্ৰযোজক আৰু সহ-সম্পাদকো আছিল জেমজ কেমেৰন। প্ৰকৃততে আৰ.এম.এছ. টাইটানিক আছিল এখন বৃটিছ মানৱ পৰিবাহী জাহাজ।ইংলেণ্ডৰ চাউথ এম্পটনৰ পৰা নিউয়ৰ্ক চহৰলৈ ইয়াৰ প্ৰথম যাত্ৰা কৰাৰ সময়তে এটুকুৰা প্ৰকাণ্ড আইচবাৰ্গত খুন্দা মাৰি জাহাজখন উত্তৰ আটলাণ্টিক মহাসাগৰত ডুব গৈছিল।এই শোকাৱহ দুৰ্ঘটনাটো ঘটিছিল ১৯১২ চনৰ ১৫ এপ্ৰিল তাৰিখে।ইতিহাসপ্ৰসিদ্ধ এই অত্যন্ত শোকাৱহ দুৰ্ঘটনাটো ঘটাৰ সময়ত জাহাজত ২,২২৪ জন যাত্ৰী থকাৰ বিপৰীতে ১,৫০২ জন

কেতিয়াবা কেতিয়াবা একোখন বোলছবিৰ কাহিনী, বোলছবিৰ গীত একোটা অথবা বোলছবিৰ ডাইলগ একোটাই মনত গভীৰভাৱে সাঁচ বহুৱাই থৈ যায়।সময়ৰ সোঁতত কথাবোৰ পাহৰি থাকিলেও কেতিয়াবা সেই কাহিনীটো বা গীতৰ কলিটোৱে হঠাৎ কোনোবাদিনা মনত ভুমুকি মাৰেহি।মোৰ মনৰ গভীৰতম স্থানলৈকে ৰেখাপাত কৰা বোলছবিখন হৈছে —-“সোণমইনা”। ১৯৮৫ চনত মুক্তিপ্ৰাপ্ত ছবিখনৰ কাহিনী আৰু “যদি কাৰোবাৰ চকুপানী,কাৰোবাৰ হয় হাঁহি…….” গীতটি মনলৈ অহাৰ লগে লগে মনটো বিষাদেৰে ভৰি পৰে।সঁচাই কাহিনীৰ সৈতে গীতটি বৰ সুন্দৰকৈ খাপ খুৱাই ৰচনা কৰা হৈছিল। ছবিখনি পৰিচালনা কৰিছিল শিৱ প্ৰসাদ ঠাকুৰে।আৰ.বি.প্ৰডাক্সনৰ বেনাৰত ছবিখন প্ৰযোজনা

ল’ৰালিৰ দিনবোৰত অসমীয়া ছবিৰ প্ৰতি অত্যন্ত দুৰ্বলতা আছিল।সেই সময়ত দেউতাৰ স্কুলৰ হোষ্টেলৰ ল’ৰাবোৰৰ সৈতে,দেউতা আৰু মাৰ স্কুলত কাম কৰা চতুৰ্থ বৰ্গৰ কৰ্মচাৰী দুজনৰ সৈতে হলত নতুন অসমীয়া বোলছবি আহিলেই দেউতাৰপৰা অনুমতি লৈ চোৱাটো আমাৰ অন্যতম চখ আছিল।তেনে কোনোবা এটা দিনতেই লক্ষীমপুৰত তেতিয়াৰ সূৰ্য চিনেমা হলত—– “ককা দেউতা নাতি আৰু হাতী”——নামৰ অসমীয়া চিনেমাখন চাইছিলোগৈ।প্ৰথম এইখন বোলছবি চাই তেতিয়া  কি বুজি পাইছিলো নাজানো।কিন্তু হাইস্কুলত পঢ়াৰ দিনত টেলিভিশ্যনত যেতিয়া এই বোলছবিখন চাওঁ, তেতিয়াহে এই বোলছবিখন মোৰ প্ৰিয় বোলছবিসমূহৰ শাৰীলৈ উন্নীত হয়। ককা  দেউতা

এটা জাতি বা প্ৰজন্মই চলচ্চিত্ৰক নিজা বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ ৰূপত তুলি ধৰে আৰু চলচ্চিত্ৰয়ো এখন সমাজক প্ৰভাৱান্বিত কৰাৰ ক্ষমতা ৰাখে। একে সময়তে সমাজৰ দাপোণ আৰু পৰিবৰ্তনৰ কাৰক হিচাপে কাম কৰিব পৰাৰ ক্ষমতাৰ বাবে চলচ্চিত্ৰক এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কলা জ্ঞান কৰা হয়। চলচ্চিত্ৰই সফল মনোৰঞ্জনৰ আৰু জ্ঞানৰ ক্ষমতাশালী বাহক হিচাপে কাম কৰিব পাৰে। চলচ্চিত্ৰই একেসময়তে ছবি, শব্দ, সংলাপ সকলো সাঙুৰি লয় বাবে ই যোগাযোগৰ এটা বিশেষ প্ৰভাৱশালী মাধ্যম হিচাপে পৰিগণিত হৈছে। বহুতো চলচ্চিত্ৰই স্থান, কালৰ পৰিধি ভাঙি বিশ্বব্যাপি জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে।

(১) টিক টিক বুমঃ টনী এৱাৰ্ড, পুলিৎজাৰ বঁ‌টা আদিৰ পূৰ্বে আমেৰিকাৰ সংগীত জগতত যুৱ প্ৰজন্মক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা এজন স্বল্পখ্যাত শিল্পী আছিল জনাথন লাৰ্ছন। ৯০ ৰ দশকত ৰক সংগীতক এক নতুন মাত্ৰা প্ৰদান কৰা লাৰ্ছনৰ জীৱনৰ আধাৰত নিৰ্মিত তথা তেওঁৰ বিখ্যাত এলবাম “টিক টিক বুম” (১৯৯১) ৰ জন্ম কাহিনীক লৈ এখন ছবি নিৰ্মাণ কৰি উলিয়াইছে জনপ্ৰিয় সংগীত পৰিচালক তথা গীতিকাৰ লিন মেনুৱেল মিৰাণ্ডা আৰু টনী বঁ‌টা বিজয়ী ষ্টিভেন লেভিনছনে। ছবিখনৰ পৰিচালনা লিন মেনুৱেল মিৰাণ্ডাৰ। মাথো ৩৫ বছৰ বয়সতে ইহলীলা সম্বৰণ কৰা

The Negro Motorist Green Book. এইখন এখন গাইড বুক, আফ্ৰিকান আমেৰিকান নাগৰিকৰ বাবে, যিসকলে আমেৰিকাৰ এখন ঠাইৰপৰা আন এখন ঠাইলৈ যাত্ৰা কৰিব বিচাৰে। আৰু ড° ডন ছাৰ্লিৰ মেনেজাৰে টনী লিপক সেইখন দিয়ে যাত্ৰাৰ দিনাখনেই ৰাতিপুৱা।  টনী ভেলেলংগা এজন night bouncer। নিউয়ৰ্কৰ নাইট ক্লাব আৰু বাৰত সংঘটিত হোৱা কাজিয়া-পেচালৰ নিৰ্মূলৰ কামত নিয়োজিত টনী এগৰাকী ফেমিলী মেন। আচলতে পৰিচালক পিটাৰ ফেৰেইলীয়ে ভিগ’ মৰ্টেনচেনক চৰিত্ৰটোৰ বাবে বাচি লৈছিল তেওঁৰ সেই মুখাৱয়ৱ আৰু ইটালীয়ান আমেৰিকান সাদৃশ্যতাৰ বাবে। এগৰাকী আফ্ৰিকান আমেৰিকানৰ ৬০ ৰ দশকৰ সেই