‘কাইজেন’ এনেকুৱা এটা সূত্ৰ যাৰদ্বাৰা অলসতা দূৰ কৰি সাফল্যৰ শিখৰত আৰোহণ কৰিব পাৰি। অলসতাক দূৰ কৰাৰ কাৰণে  জাপানৰ এজন মেনেজমেণ্ট  কনচাল্টেন্ট মাসাকি ইমাই এটা অদ্ভুত কৌশল আৱিষ্কাৰ  কৰিছিল যাৰ নাম হৈছে কাইজেন(kaizen). কাইজেন হৈছে ক্ৰমাগত উন্নতি কৰাৰ এটা অভ্যাস। Kai—-change Zen… good. Change for the better. কাইজেনে জাপানৰ অৰ্থনীতিক দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰপৰা পুনৰুদ্ধাৰ কৰাই নহয়,বিশ্ব ব্যৱসায় ক্ষেত্ৰত  আগুৱাই নিয়াতো সহায় কৰিছে। ব্যৱসায় প্ৰতিষ্ঠানৰ উপৰিও  হেলথ কেয়াৰ, ফাৰ্মেচি, সাইকোথেৰাপি, বেংক, বীমা আদিতো এই সূত্ৰ প্ৰয়োগ কৰা হয়।  পঞ্চাশৰ দশকত  এই সূত্ৰই যথেষ্ট

সন্তান সৃষ্টিৰ অসীম ৰহস্য বহন কৰা, জন্মদাত্ৰী মাতৃগৰাকীক কেন্দ্ৰ কৰি আমাৰ সমাজত অলেখ কল্পনা,ভাৱ-অনুভূতিৰ সৃষ্টি হৈছে| নাৰীৰ মোহময়ী মাতৃৰূপত আকৃষ্ট হৈ দুৰ্গা,জগদ্ধাত্ৰী,কালী,অন্নপূৰ্ণা,শীতলা,মনসা,বাসন্তী আদি নাম দি ‘যা দেৱী সৰ্বভূতেষু মাতৃৰূপেন সংস্থিতা’ বুলি প্ৰণাম কৰিছে। ই হ’ল নাৰী-সত্তাই গোপনে আমাৰ ধৰ্ম উদ্ভাৱনাৰ অন্তৰালত ক্ৰিয়া কৰাৰ ফল।সামাজিক মানসিকতাইহে বাস্তৱ প্ৰয়োজনত ধৰ্মৰ ভাৱাদৰ্শসমূহৰ জন্ম দিয়ে।সেইদৰে লৌকিক প্ৰয়োজনত জন্ম হয় সমাজৰ লোকসাহিত্যসমূহৰ। লোক-সাহিত্যৰ এটা উল্লেখযোগ্য ভাগ হ’ল লোকগীত। অসমীয়া লোকগীতৰ বিভিন্ন শাখাসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম গোট হ’ল ভক্তিমূলক গীতসমূহ।এই গীতসমূহৰ ভিতৰতো আকৌ গোঁসানীৰ নামবোৰ হৃদয় পৰশা

(এই চমু নিবন্ধটি দেশৰ অজস্ৰ নৱ প্ৰজন্মৰ হাতত  সসন্মানে অৰ্পণ কৰিলোঁ ৷)    সাম্প্ৰতিক সময়ত সমাজত শিক্ষানুষ্ঠান, ধৰ্মানুষ্ঠান, সাহিত্য, সাংস্কৃতিক, গ্ৰন্থ উন্মোচনী অনুষ্ঠান, বিভিন্ন বিষয়ৰ সম্বৰ্ধনা সভা,ভিন্ন ভিন্ন সামাজিক উৎসৱ- পাৰ্বন, বিভিন্ন সংঘ, সংগঠন আদিয়ে সমাজৰ হিতৰ বাবে সভা-সমিতি অনুষ্ঠিত কৰা দৃষ্টিগোচৰ হয় ৷ তদুপৰি বিজ্ঞান বিষয়ক, প্ৰদূষণ বিষয়ক আদিৰ নতুন নতুন সংগঠনৰ জন্ম হৈ থকাত সমাজত সভা-সমিতিৰ সংখ্যাও বৃদ্ধি পাই অহাটো পৰিলক্ষিত হয় ৷ এনেকুৱা বিভিন্ন সভা-সমিতিত মাজে সময়ে যোগদান কৰাৰ সৌভাগ্য আমাৰো নোহোৱা নহয় ৷ কিছুমান সভাত উপস্থিত

ইংৰাজী শব্দ ‘হাউচ’ প্ৰাচীন ইংৰাজী শব্দ ‘হাচ’ৰপৰা উৎপত্তি ,যাৰ অর্থ  বাসস্থান,অশ্ৰয় বা ঘৰ-দুৱাৰ ;যিটো প্ৰোটো জাৰ্মানি ‘হুচান’ শব্দৰ পৰা উদ্ভূত ৷ ঘৰ বুলি কওঁতে মানুহে বসবাসৰ বাবে নির্মিত কাঠামোকে বুজায়। ঘৰত পূৰ্বতে যৌথ পৰিয়াল থকা দেখা গৈছিল যদিও এতিয়া  প্ৰায়েই এটা পৰিয়ালহে বাস কৰা দেখা যায় । বৰ্তমান অৱশ্যেই কেৱল এজন ব্যক্তি,সামাজিক গোট আদিয়েও বাস কৰিব পাৰে ।  সংস্কৃত ‘গৃহ’ শব্দটোৰপৰাই অসমীয়া ‘ঘৰ’ শব্দটোৰ উদ্ভৱ ৷ ঘৰ শব্দটোৰ অন্যান্য সমার্থক শব্দবোৰ হৈছে -ভৱন, আলয়, আৱাস,নিবাস ইত্যাদি ৷ ৰ’দ,বৰষুণ ,ক্ষতিকাৰক প্ৰাণী

এনে এটা সময় আছিল- যিসময়ত পৰিয়াল এটাত এখন চাইকেল থকাটো পৰিয়ালটিৰ বাবে গৌৰৱৰ বিষয় হৈ পৰিছিল ৷কিন্তু অতি সাম্প্ৰতিক কালত দিনে দিনে , ক্ষণে ক্ষণে চাইকেলৰ গুৰুত্ব যেন বহু পৰিমাণে হ্ৰাস পাইছে। ১৮১৭ খ্ৰীষ্টাব্দত জাৰ্মান বিজ্ঞানী  বেৰণ কালভনৰ চাইকেলৰ প্ৰথম নমুনাক সম্বল কৰি ভিন্নজনৰ নিৰলস সাধনাৰ ফলত অনেক ৰূপান্তৰৰ মাজেৰে চাইকেলে যাতায়াত ব্যৱস্থাত এক বিৰল কৃতিত্ব লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল ৷ কিন্তু বৰ্তমান সময়ত চাইকেলৰ গুৰুত্ব,জনপ্ৰিয়তা অভূতপূৰ্বভাৱে কমি অহা পৰিলক্ষিত হৈছে ৷ সম্প্ৰতি চাইকেলৰ বিকল্পস্বৰূপে বিভিন্ন মডেলৰ বাইক, স্কুটি, সৰু

দুৱাৰ,দৰ্জা,কপাট আদি ভিন্ন শব্দৰে পৰিচিত ঘৰৰ দুৱাৰৰ চৌকাঠত ধৰি থিয় হৈ  পদূলিলৈ চাই থাকোঁতেই হঠাতে মনত পৰিল সৰুতে  আইতাই এইদৰে দুৱাৰৰ সোঁমাজত থিয় হৈ থাকিবলৈ মানা কৰিছিল। কেতিয়াবা কথা নুশুনি পোলা ডালত বহি পৰোঁতেই দবিয়াই নৰসিংহৰূপী নাৰায়ণে  হিৰণ্যাকশিপুক  বধ কৰা ক্ষণ আৰু ঠাইৰ কথা উল্লেখ কৰি বুজাইছিল। এৰা সেই অৱতাৰ যি জন্তুও নহয় মানুহো নহয় , সেয়া দিন আৰু ৰাতিৰ সন্ধিক্ষণ অৰ্থাৎ সন্ধিয়া আৰু ঘৰৰ ভিতৰতো নহয় বাহিৰতো নহয়,অৰ্থাৎ সি  আছিল দুৱাৰদলি— যি অমৰ হলোঁ বুলি ভবা অসুৰটোৰ মৃত্যুৰ কাৰক