দেওবাৰ।পুৱাই পুৱাই শ্ৰীমতী দাং খাই উঠিল…… “তুমি সবতে কণীটো কিয় লগাই লগাই দিয়া?” “ক’ত লগাইছোঁ?কেতিয়া লগাইছোঁ?” “লগাইছা তুমি! কণীকংকনা, কণীমালা, কণীপ্ৰিয়া, কণীমা….এইবোৰ কি তেন্তে?এইবোৰ কি নাম হ’ল? মোক ভাল পোৱা হ’লেহে ভাল নাম এটা তোমাৰ মনলৈ আহিলহেঁতেন!মোক জানো তুমি ভাল পোৱা?” ময়ো উঠিলোঁ দাং খাই….. “নাম এটা বিচাৰি দিব পৰা নাই বাবেই ‘ভাল নাপাওঁ’ বুলি ছাৰ্টিফিকেটখন দিয়েই দিলা! আৰু শুনা…..দুটাকৈ ভাল নাম থাকোতেই তৃতীয় নাম এটা তোমাকনো কিয় লাগিছে?” উচাট মাৰি কান্দি-কাটি শ্ৰীমতী শোৱনি কোঠাৰ ফালে দৌৰ মাৰিলে।দৌৰ মৰা বুলিয়েই

(সংগৃহীত) মাংসৰ আঞ্জাৰে ভাত সানি এগৰাহ মুখলৈ নিয়েই  ৰাতুলে গম পালে মাংসত নিমখ কম।মনে মনে সি খুব আনন্দিত হ’ল।অন্তত এইবাৰ স্নিগ্ধাৰ নিজকে বচোৱাৰ কোনো যুক্তি নাথাকিব।কালি ভাত ডেই পেলাইছিল। তাৰ পিছত খুব গম্ভীৰ হৈ ৰাতুলক কৈছিল, ‘এইবাৰৰ পৰা অলপ চাইচিতি চাউল আনিবা।’ সঁচাকৈয়ে তোমাক কি কম আৰু!কিযে দোকানৰ পৰা চাউল আনা নহয়! হতভম্ব হৈ ৰাতুলে সুধিছিল, ‘ভাত ডেই যোৱাৰ লগত চাউলৰ কি সম্পৰ্ক?’  স্নিগ্ধাই উত্তৰ দিছিল, ‘সেয়া তুমি নুবুজিবা।যিয়ে  ৰান্ধনীঘৰ চম্ভালে তেওঁহে বুজে।’ যেনেকৈ তোমাৰ অফিচৰ কাম মই নুবুজো, ঠিক

: জিভা ভন্টী,তুমি মোক নিগমে মাৰিবা যেন পাইছো।  : আৰে, কি হ’ল?তুমি তোমাৰ কাম কৰি আছা আৰু মই নিজৰ,তাত মৰাৰ কথা ক’ৰ পৰা আহিল। : এক মাত্ৰ তোমাৰ কাৰণেই আজি কালি মোৰ ল’ৰা- ছোৱালীবোৰৰ বেমাৰ-আজাৰ নুগুছা হ’ল।অনবৰতে ডাক্তৰ নহ’লে ফাৰ্মাচী।  : পেট দাদা তুমি যে ল’ৰা-ছোৱালী বুলি ক’লা; তোমাৰ দেখোন আটাইকেইটা ল’ৰাই গতিকে সিহঁতৰ বেমাৰ আজাৰ যি হৈছে সকলো নিজৰ কাৰণেই হৈছে। : কি কথা কোৱাঁ হে!তুমি বিধে বিধে জুতি ল’গাই বস্তুবোৰ খাই পেলাবলৈ ঠাই নাপালা;মোকহে পালা।  : হেৰা পেট

*পৰুৱা —-  হেৰা বিহা ভনী, তুমিনো কি চিন্তাত ইমান মগ্ন হৈ আছা? মাতি থাকোতেও  অকণো গুৰুত্ব দিয়া নাই । কি হ’ল, কিবা নতুন সমস্যাত পৰিছা নেকি?  *ওকণি —- এহ্  নক’বা আৰু ককাই । মনত অলপো শান্তি নোহোৱা হৈছে। তোমাৰ পলম নহয় যদি অলপ ৰ’বা । মোৰ মনত থুপ খাই থকা দুখৰ কথাখিনি তোমাক কৈ মনটোকে অলপ পাতলাই লওঁ। এষাৰ কথা আছে নহয় বোলে…. ‘ক’লেও আয়ে কিল খায়, নক’লেও বোপায়ে চুৱাতে খায়।’ ককাই,তুমিতো জানাই আমি পৰজীৱী প্ৰাণী। মানুহৰ মূৰৰ চুলিত আমি

তপামূৰীয়া বৰুৱাই জুৰি লৈ হাল ৰ’দৰ পোৰণিত লগাই তালফাল থকা হ’লে জাপী এটা  সূৰ্য্য বেটা কোন কূটা চহাই পেলালেহেঁতেন গোটেইগাল ৷   ৰাতিপুৱাই কালুৱে সিঁচি এটা খাৱৈ ভৰদুপৰীয়া  পালে মাত্ৰ এটা কাৱৈ জুই একুৰা লৈ ধৰি  মাছটো খালে সি পুৰি কালুৰ খক দেখি টিঙিৰিতুলা তাৱৈ ৷   খলিলে দোকানত নাৰাখে বেজী-সূতা ৰাতি কিনিবলৈ গ’লে লাগে তাৰ মূতা বেজী সূতা বেচি হেনো ধনী হোৱা নাই কোনো সিবোৰৰ সলনি ৰাখে  চিলিম দুটা ৷   ধূতি  পিন্ধি স্কুটী চলায় গাঁওবুঢ়াই পোন্ধ যে চুঁচৰি

কি বস্তু এইটো?পঢ়ুৱৈসকল নিশ্চয় আচৰিত হৈছে। আচৰিত হ’বৰে কথা।আমেৰিকাৰ এগৰাকী সুন্দৰীক যদি আপুনি ভোট জলকীয়াক প্ৰসাধনৰ সামগ্ৰী হিচাবে উপহাৰ দিয়ে তেন্তে আপুনি কি বুলি তাইক বুজাব? তাইতো অসমীয়া নুবুজে! চিলি বুলি ক’লে হয়তো জলকীয়া বুলি বুজিব কিন্তু প্ৰেমানন্দইতো ভোট জলকীয়াৰ ইংৰাজী  নাজানে! গতিকে অৰ্ধ শতকৰ জপনাৰ কাষত অৰ্ধাংগিনী হিচাবে মনোনয়ন দিবলৈ মনোযোগ দিয়া বিদেশিনী জয়শ্ৰী স্মৃথক প্ৰেমানন্দই ভোট জলকীয়াৰে নিৰ্মিত অদ্ভুত প্ৰসাধনৰ সামগ্ৰীবিধৰ কথা ভোট চিলি বুলিয়েই হোৱাটচএপৰ জৰিয়তে প্ৰকাশ কৰিলে।কিন্তু জয়শ্ৰীয়ে বুজা নাই। : হোৱাট ইজ ভোট চিলি? তাকো

‘বি এম’ মানে ব্ৰাঞ্চ মেনেজাৰ হয় নে নহয় মই খাটাংকৈ একে উশাহতে কৈ দিব নোৱাৰো কিন্তু বি এম মানে বিশ্ব মহন্ত যে সেইটো ধ্ৰুৱ সত্য৷মহন্তই আজি কিছুদিন ধৰি ফেচবুকত এটা সাংঘাতিক গ্ৰুপৰ আৱিষ্কাৰ কৰি গ্ৰুপৰ ৰীতিনীতি পৰম্পৰা মৰ্যাদা আদি পৰিষ্কাৰ কৰি দিছে৷সেই কাৰণে তেওঁ  বহুতৰেপৰা নমস্কাৰ আৰু বহুতৰে পৰা পুৰস্কাৰো পাইছে। ফেচবুকৰ এখন বিশাল সাম্রাজ্যত তেওঁৰ গ্ৰুপটো জাতিষ্কাৰ হোৱাৰ পথত৷এই বিশ্ব বিখ্যাত গ্ৰুপটোৰ নামাকৰণ কৰিছে “ৰন্ধন কলা প্ৰসূত সাহিত্য” বুলি।তেওঁ ৰন্ধনত ব্যৱহৃত  উপাদানসমূহ হ’ল বিভিন্ন ধৰণৰ জীৱ-জন্তু…মেৰুদণ্ডী প্ৰাণী, অমেৰুদণ্ডী প্ৰাণী,

পুৱা ঘৰৰ নিত্য নৈমত্তিক কামবোৰ লৰালৰিকৈ কৰি গৃহস্থ আৰু সৰু ল’ৰাটোক খুৱাই বুৱাই বিদ্যালয়লৈ পঠিয়াই সমাজ সেৱিকা জ্যোতিয়ে সভা এখনত উপস্থিত হ’বলৈ ঘৰৰপৰা বিশ কিলোমিটাৰ দূৰত্বৰ হোজাইলৈ বুলি ৰাওনা হ’ল। এঘাৰ বজাৰপৰা আৰম্ভ হ’বলগীয়া সভাখনৰ বাবে যথা সময়তে জ্যোতি সভাগৃহত উপস্থিত হ’লগৈ।নিৰ্দিষ্ট সময়তকৈ বহু পলমকৈ আৰম্ভ  হোৱা “নাৰী সৱলীকৰণ”ৰ সভাখনত সভাপতিত্ব  জ্যোতিয়ে কৰিব লগা হ’ল।গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অসমীয়া বিভাগৰ মুৰব্বী অধ্যাপিকা ড০সুৰঞ্জনা দত্তকে ধৰি কেইবা গৰাকী বিশিষ্ট অতিথিয়ে  বক্তব্য প্ৰদান কৰাৰ লগতে দুই এটা সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানৰ কাৰ্যসূচী থকা বাবে সভা সমাপ্তি

(১) নলবাৰীৰ ৰাস প্ৰতি বছৰে চাওঁ মূৰ্তিবোৰ চাই সঁচাকৈয়ে মজা পাওঁ উজনিৰো ৰাস চাই বৰ মজা লাগে পাই গোপ গোপিনীৰ নৃত্য দেখি ভোল যাওঁ ৷ (২) নলবাৰীৰ ৰাসত টিকট  নালাগে থিয়েটাৰৰ কথা মই কৈছিলোঁ চাগে থিয়েটাৰ যদি চাই টিকট হ’লে নাপায় নলবাৰীৰ মানুহে কাটে আগে ভাগে ৷ (৩) উজনিৰ  ৰাসলৈ  যাবলৈ মন যায় সেয়েহে বন্ধুবোৰৰ আছোঁ মুখ চাই কোনেও একো নকয় সেয়েহে মোৰ সংশয়  এইবাৰো এনেকৈয়ে যাব নেকি ভাই ? (৪) উজনিৰ ৰাস সকলোৱে  ভাল পায় মাজুলীৰ  ৰাসত সেয়ে  টিকট