যোৱা নবেম্বৰ মাহৰ কথা।নৱোদয় নেতৃত্ব সংস্থা,ৰঙিয়াত বিভাগীয় প্ৰশিক্ষণ এটাত ব্যস্ত আছিলোঁ।প্ৰশিক্ষণৰ মাজতে এদিন সন্ধিয়া সময়ত জৱাহৰ নৱোদয় বিদ্যালয়ৰ অসমীয়া শিক্ষকসকলৰ সমস্যা কিছুমানৰ বিষয়ে সকলোৱে বহি আলোচনা কৰি আছিলোঁ।হঠাতে মোৰ ফোনটো বাজি উঠাত লৰালৰিকৈ হাতত তুলি  ল’লোঁ । স্ক্ৰীনত ভাঁহি উঠিল ‘শব্দচিত্ৰ’।ফেচবুকৰ এক অন্যতম সাহিত্য চৰ্চাৰ গোট ‘শব্দচিত্ৰ…জীৱনৰ কলাজ’ৰ এগৰাকী মুখ্য ব্যৱস্থাপক শ্ৰদ্ধাৰ অৰবিন্দ গোস্বামীৰ নম্বৰটো মই এই নামেৰেই চেভ কৰি ৰাখিছোঁ । ফোনটো হাতত‌ লৈ  লৰালৰিকৈ বাহিৰলৈ ওলাই আহি ৰিচিভ কৰিলোঁ।সন্ধিয়াৰ সম্ভাষণ জনাই সিমূৰৰপৰা গোস্বামীদেৱে দুই এষাৰ কথা পাতি মোক

পোনপ্ৰথমতে আটাইলৈ মোৰ তৰফৰপৰা আন্তৰিক নমস্কাৰ জনাইছোঁ।আশা কৰোঁ আপোনালোক সকলো নিশ্চয় কুশলে আছে।আটাইৰে সুস্বাস্থ্যৰ লগতে দীৰ্ঘায়ু কামনা কৰিলোঁ। আজিৰপৰা প্ৰায় ডেৰমাহ মানৰ আগৰ কথা। ছেপ্টেম্বৰ মাহৰ ঠিক মাজভাগতে গধূলি সময়ত ‘শব্দচিত্ৰ’ গোটৰ যিটো আমাৰ প্ৰশাসক মণ্ডলীৰ হোৱাটচএপ গোট আছে,তাত মই একো বুজি নোপোৱা ধৰণৰ এটি বিশেষ বাৰ্তা আহিছিল।বাৰ্তাটো দেখি মই একোৱেই ধৰিব পৰা নাছিলোঁ।লাহে লাহে বুজিবলৈ ধৰিলো যে আমাৰ গোটৰ ‘শব্দচিত্ৰ জীৱন-জিজ্ঞাসা’ ই-আলোচনীখনৰ তৃতীয় বৰ্ষৰ চতুৰ্থ (পূজা সংখ্যা)সংখ্যাটি প্ৰকাশৰ প্ৰস্তুতি চলাবলৈ সময় হৈছে।তাৰ বাবে কাম-কাজৰ দায়িত্ববোৰৰ কথাই মোৰ মনটোত কিছু

আজি দুমাহমান আগৰ কথা, এদিন অৰবিন্দ গোস্বামী দাদাই ফোন কৰিলে। মাজে মাজে ‘শব্দচিত্ৰ’ গোটৰ কথা বা ইটো সিটো ঘৰুৱা কথা লৈও কথা পতা হৈ থাকে কিন্তু সিদিনা ফোন কৰিয়েই দাদাই ক’লে,  “ৰাজশ্ৰী, তুমি আমাৰ জুলাই,২০২৪ সংখ্যাৰ আলোচনীখন সম্পাদনা কৰিব লাগিব নহয়!”  মই বোলো দাদা, ক্ষমা কৰক। মোৰদ্বাৰা এই গুৰু দায়িত্ব বহন কৰা সম্ভৱ নহয়েই। গোটতোত সময় দিব নোৱাৰোঁ আজিকালি সাংসাৰিক ব্যস্ততাৰ কাৰণে। কিন্তু তেওঁ অভয়দান দি লেখা বিচাৰি অনা তথা আন আন গোটেই কামবোৰৰ ভাৰ নিজৰ কান্ধলৈ লৈ মোক আগবাঢ়িবলৈ

পোনপ্ৰথমতে সকলোলৈকে মোৰ আন্তৰিকতাভৰা নমস্কাৰ জনাইছোঁ।আশা কৰোঁ সকলো কুশলে আছে। মই পঢ়ি অহা মহাবিদ্যালয়খনৰ এইবাৰৰ বাৰ্ষিক আলোচনীখনৰ সম্পাদনাৰ দায়িত্বও মোৰ ওপৰতে ন্যস্ত কৰা হৈছিল।আন দুই এখন ছপা তথা হাতেলিখা আলোচনী মোৰ সম্পাদনাত প্ৰকাশ হৈছে যদিও ই-আলোচনী মোৰ সম্পাদনাত এইখনেই প্ৰথম,যাৰ বাবে এইটো মোৰ বাবে এক নতুন অভিজ্ঞতা।মাৰ্চ মাহৰ দ্বিতীয় সপ্তাহত আমাৰ ‘শব্দচিত্ৰ’ গোটৰ মুখ্য প্ৰশাসক অৰবিন্দ গোস্বামীদেৱৰপৰা মোৰ তালৈ এটা ফোন কল আহিল। সেই ফোন কলটোৰ জৰিয়তে গোস্বামীদেৱৰ পৰা মোলৈ এটা প্ৰস্তাৱ আহিল যে ‘শব্দচিত্ৰ-জীৱন জিজ্ঞাসা’  ই-আলোচনীৰ এইবাৰৰ অৰ্থাৎ তৃতীয়

অক্টোবৰৰ ২৪ তাৰিখ মানে গধূলি সময়ত মেছেজ এটা আহিছিল….’কথা এটা আছে, ফোনত পাতিব লাগিব’ ..! দহ মিনিটৰ পিছতেই ফোন কলটো আহিছিল অৰবিন্দ গোস্বামীদাৰ পৰা। ‘শব্দচিত্ৰ-জীৱন জিজ্ঞাসা’ ই-আলোচনীখনৰ এইমাহৰ সম্পাদক তুমি হ’ব লাগিব বুলি কওঁতেই মোৰ চিন্তা লাগি গৈছিল। এনেকুৱা এখন গম্ভীৰ আলোচনীৰ সম্পাদকৰ দৰে গধুৰ দায়িত্ব পালন কৰিবলৈ এই অভাগীয়ে যে পাৰিম তাত সন্দেহ আছিল…। নাই , তুমি পাৰিবাই, আমি আছোঁ লগত ইত্যাদি ইত্যাদি প্ৰেৰণামূলক কথাৰে মোক আৰু একো ক’বলৈয়ে সুযোগ নিদিলে তেওঁ। মোৰ আটাইতকৈ বেছি চিন্তা লাগিছিল মোৰ ব্যস্ততাপূৰ্ণ

কেতিয়া‌ এই গ্ৰুপত সোমালো মনত নাই।এদিন কুমকুম বাইদেৱে মেচেজ দিলে…. : তুমি তৰ্কত দ্বিতীয় হৈছা।অৰবিন্দ গোস্বামীয়ে তোমাৰ ফটো এখন বিচাৰিছিল।মই দিলোঁ।তেওঁ তোমালৈ friend request পঠিয়াইছে। গ্ৰুপৰ মুখ্য পৃষ্ঠাত মোৰ ফটো ওলাল।এয়াই আৰম্ভণি। তাৰ পিছত গ্ৰুপটোৰ প্ৰতি অলপ মোহ হ’ল।  ‘শব্দ চিত্ৰ জীৱন‌ জিজ্ঞাসা’ৰ পাতত যোৱা তিনিটা সংখ্যাত মোৰ সৰু সৰু লেখাই স্থান পালে।লেখা পঠোৱাৰ বাবে অৰবিন্দ গোস্বামীৰ হোৱাটচ্ আপ্ নম্বৰটো মোৰ ম’বাইলত চেভ হল। সেই নম্বৰটোত এদিন কথাও‌ পাতিছিলো। এমাহৰ আগতে সন্ধিয়া  ম’বাইলটোলৈ চেভ নথকা নম্বৰ এটাৰ পৰা ফোন আহিল।

“নমস্কাৰ বাইদেউ, অহা সংখ্যাৰ ই-আলোচনীখন আপোনাক সম্পাদনা কৰিবলৈ অনুৰোধ জনালোঁ৷ সবিশেষ কথা পাতিম৷ প্ৰথমতে অনুৰোধ জনাই ল’লোঁ – এতিয়া দাবী জনালোঁ দেই৷ সন্মতি দিয়ক৷ – সোনকালে নিশ্চিতি লাগে৷’’ এনেকৈয়ে যোৱা ২৬ এপ্ৰিল তাৰিখে বায়েকৰ ওচৰত দাবী কৰিলে ‘শব্দচিত্ৰ’ৰ মুখ্য প্ৰশাসক শ্ৰীঅৰবিন্দ গোস্বামীয়ে৷ ছপা মাধ্যমৰ আলোচনী এখন সম্পাদনা কৰাৰ কথা সুকীয়া; কিন্তু ই-আলোচনী সম্পাদনা কৰাৰ কোনো অভিজ্ঞতা তথা কাৰিকৰী জ্ঞান মোৰ নাই৷ সেই অজুহাততে গোস্বামীৰ দাবী নাকচ কৰাৰ চেলু উলিয়াওতে চতুৰ গোস্বামীয়ে ভেটা দিলেই – “কাৰিকৰী জ্ঞানৰ প্ৰয়োজন নাই৷ সেই ক্ষেত্ৰৰ

‘শব্দচিত্ৰ’ গ্ৰুপটো আমাৰ অতি হেঁপাহৰ গ্ৰুপ। ‘ফটাঢোল’ৰ ভগ্নী গ্ৰুপ শব্দচিত্ৰ।জন্মলগ্নৰেপৰা জড়িত  গ্ৰুপটোৰপৰা যেতিয়া আলোচনী এখন উলিওৱাৰ প্ৰস্তাৱ ওলাইছিল, মনটো কিবা এটা ভাল লাগি গৈছিল।যেন নিজৰ পৰিয়ালৰপৰাহে ভাল কাম এটা হ’বলৈ গৈছে!  সময়ত বহুজনৰ কষ্ট আৰু আশাশুধীয়া নেৰানেপেৰা চেষ্টাৰ ফলত আলোচনীখন প্ৰকাশ হৈ ওলাইছিল। আমাৰ বৰ স্ফূৰ্তি লাগিছিল।আৰু সেইখন আলোচনীৰেই যেতিয়া সম্পাদক হবলৈ মোলৈ অনুৰোধ আহিছিল, মই না কৰাৰ প্ৰশ্নই নুঠে।খুব আনন্দেৰে সৈতে অৰবিন্দ গোস্বামীয়ে অনুৰোধ কৰা সেই প্ৰস্তাৱটো মই গ্ৰহণ কৰিলোঁ।  আলোচনী এখন অকলে প্ৰকাশ কৰিব কোনেও নোৱাৰে, সেইটো সকলোৱে

‘শব্দচিত্ৰ—জীৱন জিজ্ঞাসা’ৰ  ১ম বছৰৰ অন্তিম সংখ্যাটো প্ৰকাশ হোৱাৰ  দুদিনমানৰ পাছতেই  ‘শব্দচিত্ৰ’ গোটৰ প্ৰাণস্বৰূপ অৰবিন্দ গোস্বামীয়ে এদিন মোলৈ ফোন কৰি কলে,   “বাইদেউ  , অনুৰোধ এটা কৰো— ৰাখিব দেই।” মই ভাবিলো যে গোটত মাজে -সময়ে দুই এটা অনুবাদ গল্প প’ষ্ট কৰো বাবে পাছৰ সংখ্যাটোত প্ৰকাশ কৰিবলৈ  তেনে গল্প এটা লিখিবলৈ ক’ব।মই ক’বলৈ কোৱাত যিটো অনুৰোধ কৰিলে যে মোৰ কাণৰ কাষত এজাক কোদোৱেহে যেন গোঁ-গোঁৱাই উঠিল।উচপ খাই উঠিছিলো।তথাপিও, কৌশলেৰে মোৰপৰা সন্মতি আদায় কৰিহে এৰিলে অৰবিন্দই।সেয়ে—- এয়া মই দুআষাৰ কথা লিখি আপোনালোককো জনাব লগা

পৃথিৱীৰ প্ৰেমেৰে পূৰ্ণ মোৰ জোনাকী হৃদয়খনি ভাষা-সাহিত্যৰ কাৰণে কিবা অকণ কৰিবলৈ সুযোগ পালেই  প্ৰফুল্লিত হৈ উঠে । সেয়ে মুখ্য  এডমিন অৰবিন্দ গোস্বামীদেৱে মোক ‘শব্দচিত্ৰ—জীৱন জিজ্ঞাসা’ৰ চতুৰ্থ সংখ্যাৰ সম্পাদিকা হ’বলৈ কোৱাত মই লগে লগেই সন্মতি প্ৰদান কৰিলোঁ। জোনাকী জীৱনত আশাৰ দীপ্ত চাকি জ্বলাই তাৰ আলোকেৰে আমি বাট বুলিলো।মোক এখিনি অমূল্য পোহৰৰ সময় উপহাৰ দিয়াৰ বাবে প্ৰথমেই মই অৰবিন্দ গোস্বামীক মোৰ কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিলোঁ। সময়মতেই সুন্দৰ সুন্দৰ লেখাবিলাক আহি থাকিল। মই পঢ়ি চাওঁতেই চকুত পৰা বানানবোৰ শুদ্ধ কৰি গ’লো। উচ্চমানবিশিষ্ট গল্প আৰু