অসমীয়া জাতীয় জীৱনলৈ অসামান্য অৱদান আগবঢ়াই এটা জাকত-জিলিকা জাতিলৈ ৰূপান্তৰ কৰি থৈ গ’ল শংকৰদেৱে।সেইজনা মহাপুৰুষৰ অমৰ সৃষ্টি  ‘গুণমালা’।এই গুণমালা ভাগিৰ সৃষ্টিৰ মূলতে হ’ল কোঁচ ৰজা নৰনাৰায়ণ।শঙ্কৰদেৱে নিজ ৰাজ্য অসমৰপৰা কোঁচ ৰাজ‍্যত গৈ কিয় থাকিব লগা হৈছিল তাৰে এটি চমু আভাষ দিব বিচাৰিছোঁ। শঙ্কৰদেৱৰ প্ৰথমা কন‍্যা মনুক হৰিলৈ বিয়া দিছিল আৰু বৰ সুখেৰে আছিল।এনেদৰে ধূৱাহাটতে নাম ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰি মাধৱদেৱ সহিতে সুখেৰে থাকোতেই অসমৰ ৰজাই তেওঁৰ হাতীৰ লেখ এহেজাৰ কৰিবৰ নিমিত্তে নানা ঠাইৰ পৰা হাতী আনি গড় বন্ধাই তাত সুমুৱাই থলে

২০১৭ চনৰ জুলাই মাহত আমি ৯ দিনৰ বাবে থাইলেণ্ড আৰু বালি ভ্ৰমণৰ বাবে গৈছিলো।জহকালি গৰম আৰু বৰষুণৰ বাবে বহুত ঠাই ভ্ৰমণৰ বাবে উপযোগী নহয়। ভেঙ্কুভাৰত থকা আমাৰ ছোৱালী ৰিয়াই বহুতো চাই চিতি বালি দ্বীপলৈ যোৱাটোৱেই বতৰৰ ফালৰপৰা অনুকূল হ’ব বুলি ক’লে।গতিকে আমি দুজন গুৱাহাটীৰপৰা আৰু ৰিয়া ভেঙ্কুভাৰৰপৰা আহি একেলগ  হৈ বেংককত দুদিন থাকি বালি পালোগৈ। ‘পেচিফিক ৰিং অফ ফায়াৰ’ত অৱস্থিত ইন্দোনেছিয়াখন  আগ্নেয়গিৰিৰ দেশ।ইয়াত পৃথিৱীৰ সৰু-ডাঙৰ মিলি ১৪৭ টাতকৈও বেছি আগ্নেয়গিৰি আছে আৰু তাৰে ৭৬ টা এতিয়াও সক্ৰিয়।এই ৭৬ টা সক্ৰিয়

(১) কিনকিনিয়া বৰষুণৰ মাজেৰে দুমহলীয়া ঘৰটোৰ সুবিশাল চৌহদটোৰ সন্মুখত ক’লা ৰঙৰ মটৰ চাইকেল এখন আহি ৰ’লহি৷আৰোহীজনে গেটৰ বাহিৰৰপৰাই কিছুপৰ ঘৰটোলৈ চালে।এটা কোঠা বাদ দি ঘৰটোৰ বাকী অংশ অন্ধকাৰত ডুব গৈ আছে৷ ঘৰটো বহুবছৰ আগতে বনোৱা যদিও ঘৰটোৰ কাৰুকাৰ্যত পুৰণি আভিজাত্য বিদ্যমান।আৰোহীজন চহৰখনৰ কেন্দ্ৰত থকা সদৰ থানাখনৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত আৰক্ষী বিষয়া অভিমন্যু কাশ্যপ৷ মটৰ চাইকেলখন চৌহদটোৰ ভিতৰৰ দেৱদাৰু এজোপাৰ তলত ৰাখি অভিমন্যুৱে পকেটৰপৰা ৰুমাল এখন উলিয়াই মুখখন মচি ল’লে৷ ঘৰটোৰ ভিতৰৰপৰা ভায়োলিনৰ এটি কৰুণ সুৰ ভাঁহি আহিছে৷ অভিমন্যুৱে কলিংবেলটো বজাব লওঁতেই দুৱাৰখন

দুৰ্গোৎসৱ ভাৰতীয় সমাজৰ এক ধৰ্মীয় পৰম্পৰা।দুৰ্গা দেৱীৰ পূজাক কেন্দ্ৰ কৰিয়েই এই উৎসৱ উদযাপন কৰা হয়।সমাজৰপৰা আসুৰিক শক্তিক বিনাশ আৰু মানৱ জাতিৰ কল্যাণ কামনা কৰিয়েই দেৱী দুৰ্গাক পূজা কৰা হয় বুলি লোকবিশ্বাস আছে।কোৱা বাহুল্য যে অসমতো প্ৰতি বছৰেই অতি জাক-জমকতা আৰু আড়ম্বৰপূৰ্ণ অনুষ্ঠান আয়োজনেৰেই এই উৎসৱ পালন কৰা হয়। অৱশ্যে ভাৰতৰ বিভিন্ন ৰাজ্যতো দুৰ্গাৰ ধৰ্মীয় পৰম্পৰা পালন কৰা দেখা যায়। দুৰ্গা পূজাত দুৰ্গা দেৱীকে ধৰি কাৰ্তিক, গণেশ, লক্ষী আৰু স্বৰস্বতী,এই পঞ্চ দেৱ-দেৱী পূজাৰ আয়োজন কৰা হয়। দুৰ্গা পূজাৰ লগত কিছু পৰম্পৰা

বিদ্যালয়খনৰ জনপ্ৰিয় শিক্ষক ধৰণীধৰ বৰুৱাই নৱম শ্ৰেণীৰ সমাজ বিজ্ঞানৰ পাঠদান সামৰি ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলৰ সৈতে অকণমান মত বিনিময় কৰাৰ মানসেৰে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক  সমূহীয়াভাবে এটি প্ৰশ্ন সুধিলে…  : তোমালোকে তেজপিয়া প্ৰাণী কেইবিধমানৰ কোৱাচোন। শ্ৰেণীত চোকা বুলি নাম থকা ছাত্ৰ প্ৰজ্ঞানে ঘপককৈ ঠিয় হৈ কোমলকৈ আৰম্ভ কৰিলে…. : জোক,মহ,ডাঁহ,উৰহ,চিকৰা,ওকণি,মানুহ ইত্যাদি ছাৰ।       বৰুৱা ছাৰে আকৌ প্ৰশ্ন কৰিলে… “এইবাৰ তেজ নোখোৱা প্ৰাণী কেইবিধমানৰ নাম কোৱাচোন।” সপ্ৰতিভতাৰে লগে লগে থিয় হ’ল জাহ্নৱী।তাই ক’লে… : গৰু, ছাগলী, কুকুৰ,মেকুৰী,হৰিণ, জিৰাফ, জেব্ৰা, হাঁহ, পাৰ,মানুহ ইত্যাদি ছাৰ ৷ বৰুৱা ছাৰে

“ড° ভূপেন হাজৰিকাৰ প্ৰায়বােৰ গীততেই এখন শ্রেণী-বৈষম্যহীন সমাজ বা সাম্যবাদৰ সুৰ শুনিবলৈ পােৱা যায়।বিশেষকৈ জাতিপ্রেমী মনােভাৱ তথা মানৱদৰদী সুৰেই তেওঁৰ গীতসমূহক এক উচ্চ পর্যায়ত অধিস্থিত কৰাইছে বুলি ক’ব পাৰি। সময়ে সময়ে তেওঁৰ বহু গীতত বিদ্রোহী প্রাণৰ স্পষ্ট সুৰ এটিও শুনিবলৈ পােৱা যায়।শােষণকাৰীৰ বিৰুদ্ধে, অত্যাচাৰীৰ বিৰুদ্ধে, দমনকাৰীৰ বিৰুদ্ধে, দৰিদ্র বা শ্রমিকে ভূগিবলগীয়া হােৱা নিৰ্যাতনৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ মানুহক উৎপ্ৰেৰণা যােগােৱাত তেওঁৰ বিদ্রোহী গীতবিলাক লাচিতৰ তৰােৱালতকৈও চোকা।” (দিলীপ কুমাৰ দত্ত, ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱন ৰথ, পৃ. ৭৫)  “তেওঁৰ হে’দোলা হে’ দোলা

(ৰসৰাজ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাদেৱ ৰচিত ‘বুঢ়ী আইৰ সাধু’ পুথিখনৰ ‘এটা শিঙৰা মাছৰ কথা’ নামৰ সাধুৰ পদ্য ৰূপ)                   এদিন এজন                   দুখীয়া মানুহে               দিনটো জকাই বালে,  দিনৰ দিনটো                   জকাই বাই                শিঙৰা এটাহে পালে। ঘৰলৈ আনি                   খাবৰ মনেৰে               বহিল মাছটো বাছিবলৈ,  শিঙৰাই ক’লে,            ‘ নাখাবি মোক               গৰু নিম চৰাবলৈ।’ শিঙৰাৰ কথাত

(ৰাষ্ট্ৰীয় মহিলা দবা খেলুৱৈ, বিশিষ্ট কবি,সাহিত্যিক জুনমনি গগৈৰ সৈতে হোৱা এটা সাক্ষাৎকাৰ।সাক্ষাৎ গ্ৰহণ কৰিছে পূৰ্ণিমা শইকীয়া গগৈয়ে) পূৰ্ণিমা শইকীয়া গগৈ: নমস্কাৰ। জুনমনি গগৈ: নমস্কাৰ। পূৰ্ণিমা শইকীয়া গগৈ: আপোনাৰ নাম? পিতৃ মাতৃৰ নাম আৰু ঠিকনা? জুনমনি গগৈ: মোৰ নাম জুনমনি গগৈ।পিতৃৰ নাম ৰাতিৰাম গগৈ আৰু মাতৃৰ নাম মেনকা কোঁৱৰ‌ গগৈ। মই যোৰহাট জিলাৰ নকছাৰি মৌজাৰ তিৰুৱাল গাঁৱৰ বাসিন্দা। পূৰ্ণিমা শইকীয়া গগৈ: আপোনাৰ শিক্ষাগত অৰ্হতা? জুনমনি গগৈ: শিক্ষাগত অৰ্হতা বুলি ক’বলৈ হ’লে মই অৰ্থনীতি আৰু অসমীয়াত এম.এ.কৰিলো।অসম ৰাষ্ট্ৰভাষা প্ৰচাৰ সমিতিৰপৰা প্ৰবীণ আৰু

মই এজন তুষাৰ মানৱক বিয়া কৰাইছো।  তেওঁৰ সতে মোৰ প্ৰথম দেখা হৈছিল এটা স্কি ৰিজ’ৰ্ট কেন্দ্ৰত। তুষাৰ মানৱৰ সাক্ষাত পাবৰ বাবে বোধহয় এইখনেই প্ৰকৃত ঠাই। তাত থকা হোটেলৰ লবীত উচ্ছল প্ৰাণৱন্ত ডেকা গাভৰুবোৰৰ ভিৰ। কিন্তু তুষাৰ মানৱজন ফায়াৰ প্লেছৰপৰা বহুত দূৰত থকা এখন চোফাত অকলে বহি বহি এখন কিতাপ পঢ়ি আছিল। যদিও তেতিয়া ভৰ দুপৰীয়া, কুঁৱলী ফালি ওলাই অহা জাৰকালিৰ ৰ’দৰ পোহৰজাক তেওঁৰ ওপৰত আহি পৰিছিলহি। “চোৱা সৌজন তুষাৰ মানৱ।” মোৰ বান্ধবীয়ে ফুচফুচাই ক’লে।  সেই সময়লৈকে তুষাৰ মানৱ সম্পৰ্কে মোৰ

(১) নলবাৰীৰ ৰাস প্ৰতি বছৰে চাওঁ মূৰ্তিবোৰ চাই সঁচাকৈয়ে মজা পাওঁ উজনিৰো ৰাস চাই বৰ মজা লাগে পাই গোপ গোপিনীৰ নৃত্য দেখি ভোল যাওঁ ৷ (২) নলবাৰীৰ ৰাসত টিকট  নালাগে থিয়েটাৰৰ কথা মই কৈছিলোঁ চাগে থিয়েটাৰ যদি চাই টিকট হ’লে নাপায় নলবাৰীৰ মানুহে কাটে আগে ভাগে ৷ (৩) উজনিৰ  ৰাসলৈ  যাবলৈ মন যায় সেয়েহে বন্ধুবোৰৰ আছোঁ মুখ চাই কোনেও একো নকয় সেয়েহে মোৰ সংশয়  এইবাৰো এনেকৈয়ে যাব নেকি ভাই ? (৪) উজনিৰ ৰাস সকলোৱে  ভাল পায় মাজুলীৰ  ৰাসত সেয়ে  টিকট