কেতিয়া‌ এই গ্ৰুপত সোমালো মনত নাই।এদিন কুমকুম বাইদেৱে মেচেজ দিলে…. : তুমি তৰ্কত দ্বিতীয় হৈছা।অৰবিন্দ গোস্বামীয়ে তোমাৰ ফটো এখন বিচাৰিছিল।মই দিলোঁ।তেওঁ তোমালৈ friend request পঠিয়াইছে। গ্ৰুপৰ মুখ্য পৃষ্ঠাত মোৰ ফটো ওলাল।এয়াই আৰম্ভণি। তাৰ পিছত গ্ৰুপটোৰ প্ৰতি অলপ মোহ হ’ল।  ‘শব্দ চিত্ৰ জীৱন‌ জিজ্ঞাসা’ৰ পাতত যোৱা তিনিটা সংখ্যাত মোৰ সৰু সৰু লেখাই স্থান পালে।লেখা পঠোৱাৰ বাবে অৰবিন্দ গোস্বামীৰ হোৱাটচ্ আপ্ নম্বৰটো মোৰ ম’বাইলত চেভ হল। সেই নম্বৰটোত এদিন কথাও‌ পাতিছিলো। এমাহৰ আগতে সন্ধিয়া  ম’বাইলটোলৈ চেভ নথকা নম্বৰ এটাৰ পৰা ফোন আহিল।

বীণাই পৱন বৰুৱাৰ ঘৰত কাম  কৰা আজি প্ৰায় পোন্ধৰ বছৰমানেই হ’ল। বৰুৱাৰ ঘৰখন তাই বৰ আপোন কৰি লৈছিল। নিজৰ  বুলিবলৈ  যি বা ককায়েক এটা আছিল সিও এতিয়া মিছা অপবাদ লৈ জেলত  সোমাই  আছে।বৰুৱা-বৰুৱানী দুয়ো চাকৰিলৈ ওলাই যায়। ঘৰখনৰ দায়িত্বৰ লগতে ৰণ আৰু ৰীমাৰ সকলো দায়িত্ব তায়েই লৈছিল।  এতিয়া ৰণ আৰু ৰীমা ডাঙৰ হ’ল যদিও বীণা নহ’লে ঘৰখনৰ একো কামেই নোহোৱা হ’ল। ঘৰখনৰ সকলো দায়িত্বৰ লগতে ঘৰৰ বজাৰৰ বস্তুৰ হিচাপো বীণা নহ’লে নহয়। সকলো বস্তুৰ হিচাপ বীণাইহে দিব লাগে। মুঠতে সকলো

অৱশেষত গৃহিণী আৰু কণ্যাৰ যৌথ চাপত হাতত বজাৰৰ মোনাখন লৈ ওলাই গলো। ইলিচৰ সন্ধানত। ভাইটি বা ভণ্টী ইলিচ হ’লে নচলিব,ডাঙৰ ডাঙৰ ৰাউণ্ড পিচ কৰি আনিব লাগিব,গৃহিণীৰ কাঢ়া অৰ্ডাৰ। প্ৰেচাৰৰ টেবলেট এটা লগত লৈ মামা শহুৰৰ দৰে গম্ভীৰ মুখেৰে বজাৰলৈ গলো।গোটেই মাছৰ বজাৰখন তিনিবাৰ ঘূৰি-পকি প্ৰতিজনকে দুই তিনিবাৰকৈ দাম সুধি অৱশেষত এটা ঠাইত স্থিৰ হলো।তেতিয়ালৈকে মাছ বজাৰৰ বিক্ৰেতাবোৰে গম পাই গৈছে,এজন মহা কৃপণে ইলিচ কিনিবলৈ আহিছে। কেজি ১৬০০ টকা দামৰ মাছ বহুতো দৰদাম কৰাৰ পিছত ১৫৫০ টকাত দিবলৈ সন্মত হ’ল।৭২৫ গ্ৰাম

             (এক) স্ৰষ্টাৰ সৃষ্টিৰ কঠিয়ানীত বুৰণ, উৰণ, গজন, ভ্ৰমণ চৌপাশে চাৰিমুঠি জীৱ স্ব-গৰিমাৰে আপোন পথত সুবাসিত, বিকশিত সুকৃতি বীজ পৰিস্ফুত ব্যতিক্ৰম মাথোঁন মানৱ  সমাজত নামাঙ্কাকিত শ্ৰেষ্ঠ জীৱ ৷৷ (দুই) আত্মচিন্তন বাহুল্য ভোগ লিপ্সা অন্যায়-অনীতিৰ ধাৰক-বাহক সমাজ বেবেৰিবাঙৰ মুখ্য কাৰক শূণ্য দুহাত লৈ যাবগৈ লাগিব অচিন অজান মুলুকলৈ মানৱৰ সততে নপৰে মনত চৰম দুৰ্ভাগ্য  মানৱ জীৱৰ  আত্মহননৰ চূড়ান্ত নামান্তৰ॥ **********

শোৱাকোঠাৰ বিছনাখনত মালতীয়ে আজি সমস্ত ভাগৰুৱা শৰীৰটো এৰি শুই পৰিছে। এইকেইদিন ঘৰখন গৰম হৈ আছিল যদিও মালতীয়ে অলপো আজৰি পোৱা নাছিল।চাকৰি আৰু শিক্ষাৰ বাবে ঘৰৰ বাহিৰত থকা স্বামী আৰু ল’ৰা-ছোৱালীকেইটা ছুটীত ঘৰলৈ অহাৰ পোন্ধৰ দিন মানেই হ’ল। ছুটী শেষ হ’লত আজি স্বামীৰ লগতে ল’ৰা-ছোৱালী কেইটাও নিজৰ নিজৰ স্থানলৈ গ’ল।ঘৰৰ কাম কৰা ল’ৰাটোও মাকৰ অসুখ হোৱাৰ খবৰ পাই সিও নিজৰ ঘৰলৈ গ’ল। মালতী যদিও বিছনাত শুই আছে মনটো কিবা এটা ভাল লগা নাই। সকলো যোৱাৰ পাছত এনেয়ো ঘৰখনৰ পৰিৱেশ ঠাণ্ডা হয়।

আহিনৰ শুক্লা তিথিত বৰ ওলহ-মালহেৰে উদযাপন কৰা দুৰ্গা পূজাই হিন্দু ধৰ্মাৱলম্বী লোকৰ শিৰাই শিৰাই ভক্তি ভাৱৰ উদ্ৰেক কৰে।দুৰ্গা পূজাৰ আৰম্ভণি নদিয়াৰ ৰজা কংশনাৰায়নে কৰা বুলি বহুতো তথ্যৰ সহায়ত জনা যায়।দুষ্টক দমন তথা বিনাশ কৰি ধৰাত শান্তিৰ বন্যা বোৱাই সকলোৰে মঙ্গল কামনা কৰাটোৱেই হ’ল দুৰ্গা পূজা পালনৰ প্ৰধান উদ্দেশ্য।দুর্গাদেৱী শক্তিৰ অধিষ্ঠাত্রী দেৱীৰূপে যুগে যুগে এক শ্ৰেণীৰ ভক্তৰদ্বাৰা পূজিতা হৈ আহিছে। বর্তমান যুগত দুর্গা পূজা বংগদেশৰ জাতীয় উৎসৱৰূপে পৰিগণিত হৈছে।সেইবাবে এই পূজা বংগদেশত ব্যাপক আৰু সার্বজনীনভাৱে মহাসমাৰােহেৰে অনুষ্ঠিত হৈ আহিছে।আমাৰ ব’হাগ বিহুৰ

: তই ক’লে আমি উঠাই আনিব  পাৰোঁ।   :তাইৰ শৰীৰৰ নহয়, তাইৰ মনৰ ৰাজকুমাৰ হে হ’ব খোজোঁ।   প্ৰেম টকা-পইচা,সোণৰ আ-অলংকাৰ নহয় যে জোৰ কৰি কাৰোবাৰপৰা আদায় কৰিব পাৰি। প্ৰেম হ’ল তপস্যা।”    : তই তাৰমানে এতিয়া ‘ৰত্নাকৰ’ৰপৰা ‘বাল্মীকি’  হ’বি।   : কাৰোবাৰ কাৰণে মই বাল্মীকি হ’বলৈও প্ৰস্তুত।   *********

মোৰ পিতৃৰ জন্মস্থান আছিল যোৰহাটৰ গৰুমৰা নামৰ গাওঁখন।দেউতাই বিয়াৰ পিছত লক্ষিমপুৰৰ ভোলাবড়ী নামৰ ঠাইলৈ উঠি গৈছিল ১৯৫৪/৫৫ চনত।তাতেই মোৰ জন্ম হৈছিল।কেঁচুৱা কালতে মোৰ সম্ভৱ ডেৰ-দুই বছৰত এটি দুৰ্ঘটনা ঘটিছিল।মায়ে ভাত ৰান্ধি দগমগীয়া পকা অঙঠাবোৰ জুহালত থৈ দিছিল।বাইদেৱে মোক কোলাত লৈ জুই ফুৱাই আছিল।পকা অঙঠাবোৰৰ তিৰবিৰণিত মই ভোলগৈ জুইলৈ জাপ দিছিলো।হালি গৈ বাইদেউৰ পিঠিৰ কিছু অংশ দগ্ধ হৈছিল আৰু মোৰ শৰীৰৰ প্ৰায় কুৰি শতাংশ দগ্ধ হৈছিল।বহু দিনলৈ মোক কলপাতত শুৱাই থৈছিল আৰু দেউতাই তেজপুৰৰপৰা শিহুৰ তেল আনি চিকিৎসা কৰিছিল।মোৰ সোঁফালৰ আঁঠুত

“আমাৰ পূজা-পাৰ্বণ বা শ্ৰাদ্ধাদিত সাধাৰণতে জাহাজী কল ব্যৱহাৰ কৰা নহয় কিয়?”—কুইজ প্ৰতিযোগিতা এখনত প্ৰশ্নকৰ্তাজনে প্ৰতিযোগীকেইজনৰ উদ্দেশ্যে এই কুইজটো নিক্ষেপ কৰিলে। _______________________________________________ ইতিমধ্যে অনুষ্ঠানটোত ভাগ লোৱা ল’ৰা-ছোৱালী কেইটাক দেখি আমি অভিভূত হৈ পৰিছিলোঁ।বিজ্ঞান-বাণিজ্য,সমাজ-সংস্কৃতি,খেল-খাদ্য যি বিষয়ৰে প্ৰশ্ন নকৰক লাগে, আটাইবোৰৰে উত্তৰ দিবলৈ তেওঁলোক সদা তত্‍পৰ।আটাইবোৰ উত্তৰেই যেন তেওঁলোকৰ জিভাৰ আগত। ইয়াকে বোধকৰো কণ্ঠত সৰস্বতীয়ে থিত লোৱা বুলি কয়।মই এই ল’ৰা-ছোৱালীকেইটাক দেখিছিলোঁ টেলিভিছনৰ পৰ্দাত—তেওঁলোকে কুইজৰ অনুষ্ঠান এটাত ভাগ লৈছিল|কিন্তু উল্লিখিত প্ৰশ্নটো শুনি সেই সপ্ৰতিভ প্ৰতিযোগী ল’ৰা-ছোৱালীকেইটাৰ মুখৰ মাত হৰিল।পৰস্পৰে পৰস্পৰৰ মুখলৈ চোৱা-চুই কৰিলে।আনকি

আমি মানৱ জাতিয়ে পৃথিৱীত ধুমুহা অহা দেখিছো, মংগল গ্ৰহত ৩০০ কিঃমিঃ/ঘন্টাৰ অধিক বেগত বালিৰ ধুমুহা বলে বুলি শুনিছো,বৃহস্পতিৰ বুকুৰ সেই ৰঙা দাগো এক বিশাল ঘূৰ্ণিবতাহ যে সেই কথাও জানো। কিন্তু কেতিয়াবা শুনিছে নে অনন্ত মহাকাশত  বিশাল নহয়, বিশালৰো বিশাল প্ৰচণ্ড ধুমুহাৰ কথা?যি পলকতে  আমাৰ পৃথিৱীতো বাদেই দিয়ক,ইয়াতকৈও বিশাল আকৃতিৰ গ্ৰহকো সহজে উৰুবাই নিব পাৰে।  বৈজ্ঞানিকসকলে মহাকাশৰ বুকত আমাৰপৰা প্ৰায় ১৩০০ কোটি কিঃমিঃ দূৰত্বত এক বিশাল কৃষ্ণগহ্বৰৰ উপস্থিতি ধৰা পেলায়।মহাকাশৰ বুকুত বা তাৰকাৰাজ্যৰ কেন্দ্ৰত এনে বিশাল কৃষ্ণ গহ্বৰ আৱিষ্কাৰ কৰাটো এটা